کد مطلب:28924 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:13

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

توحيد در ذات، فعل و عبادت و صفات را تعريف كنيد.

معمولاً براي توحيد چهار شاخه ذكر مي كنند: {Tالف) توحيد ذاتي؛T} يعني، در عالم يك واجب الوجود بيشتر وجود ندارد؛ زيرا اگر دو واجب الوجود در عالم بود، هر دو بايد منبع فيض باشد. يك وجود بي نهايت كامل، ممكن نيست. در فيض بخشي بخل ورزد؛ زيرا عدم فيض براي وجود كامل نقص است و حكيم بودن او ايجاب مي كند كه همگان را مشمول فيض خود قرار دهد. {Tب ) توحيد صفات؛T} يعني، صفات خداوند نه زايد بر ذات او است و نه جدا از او؛ بلكه خداوند وجودي است كه تمامش علم، قدرت، ازليت، ابديت و... است. اگر غير از اين باشد، لازمه آن تركيب است و اگر مركب باشد محتاج به اجزا مي شود و شي ء محتاج، هرگز واجب الوجود نخواهد بود. {Tج ) توحيد افعالي؛T} يعني، هر وجودي، حركتي فعلي در عالم، به ذات پاك خدا برمي گردد؛ حتي افعالي كه از ما سرمي زند به يك معنا از او است. او به ما قدرت و اختيار و آزادي داده است. بنابراين در عين حال كه ما فاعل افعال خود هستيم و در مقابل آن مسؤوليم، از يك نظر فاعل خداوند است؛ زيرا همه آنچه داريم به او باز مي گردد. البته خود تويد افعالي نيز داراي شاخه هايي است (مثل توحيد در خالقيت، ربوبيت، در مالكيت و قانونمندي و تشريع). {Tد ) توحيد در عبادت؛T} يعني، تنها او را بايد پرستش كرد و غير او شايسته عبوديت نيست؛ چرا كه عبادت بايد براي كسي باشد كه كمال مطلق و مطلق الكمال است.